Porównując masaż klasyczny do manualnego drenażu limfatycznego znajdziemy między nimi znaczące różnice mające wpływ na końcowy efekt całego zabiegu. Zadaniem masażu klasycznego jest doprowadzenie do przekrwienia tkanek, a co za tym idzie do pobudzenie produkcji chłonki. Efekt taki jest otrzymywany poprzez chwyty rozcierania oraz ugniatania. Drenaż limfatyczny bazuje na ruchach przepychających, które skutkują pobudzeniem aktywności naczyń limfatycznych oraz opróżnienie dróg chłonnych i odprowadzenie przez nie powstałego obrzęku.

Drenaż definiuje się jako sprężyste odkształcenie tkanek obszaru skóry oraz tkanek podskórnych w zakresie jaki pozwala na to ich elastyczność bez wywołania efektu bólowego. Zabieg wykonuje się w rytmie jednosekundowym. Ruchy powtarzane są 5-7 razy. Rozróżniamy dwie fazy drenażu:
- fazę przesuwania gdzie wzmaga się tworzenie limfangiomotoryki,
- fazę tworzenie i odprowadzanie limfy.
Druga faza to faza odprężenia, w której naczynia ponownie się napełniają. Obie z wymienionych faz wystepuja naprzemiennie i harmonijnie przechodząc jedna w drugą.

W tego radzaju masażu wyróżniamy cztery podstawowe chwyty:
- stojące koła w miejscu,
- chwyt obrotowy,
- chwyt czerpakowy,
- chwyt pompujący.
Sposób ich zastosowania oraz siła z jaką są wykonywane zależą od okolicy ciała oraz od zaawansowania obrzęku.

Chwyty, które są wykorzystane w drenażu limfatycznym powinny być na tyle silne by zapewniły działanie lecznicze ale na tyle delikatne by nie powodować uczkodzeń naczyć limfatycznych. Należy zastosować taką siłę aby powstał bodziec rozciągający przy czym ręce terapeuty nie powinny się nadmiernie ślizgać po skórze pacjenta.

Zabieg możemy wykonywać częściowo lub całościowo(drenaż limfatyczny całego ciała). W przypadku częściowego drenażu należy pamiętać o opróżnieniu głównych węzłów chłonnych znajdujących się w ciele.

Kiedy stosujemy manualny drenaż limfatyczny?
Stosujemy ten zabieg w przypadku wtórnego obrzęku limfatycznego kończyn górnych u kobiet po mastektomii, w przypadku pierwotnych obrzęku kończyn dolnych, górnych, klatki piersiowej, tułowia, oraz obrzęków żylno–limfatycznych.

Systematyczne stosowanie drenażu pozwala zapobiegać zwłóknieniom tkanki limfatycznej i śródmiąszowej. Ma pozytywny wpływ na wegetatywny układ nerwowy (prowadzi do odprężenia i regeneracji organizmu), poprawia perystaltykę jelit, normalizuje napięcie mięśni, wspomaga tworzenie nowych naczyń limfatycznych w miejscu ich uszkodzenia. Drenaż wspomaga również, co bardzo istotne, układ odpornościowy poprzez zmniejszenie mediatorów zapalnych i powoduje wzrost liczby przeciwciał.

Częstotliwość zabiegów dostosowuje się do pacjenta. Przyjmuje się jednak, że w pierwszej fazie leczenia, gdy obrzęk jest jeszcze miękki i nie doszło do zmiann strukturalnych w obrębie tkaki podskórnej, zabieg wykonujemy od 14 do 21 dni. W drugiej fazie, gdy obrzęk jest zaawansowany i doszło do zmina w strukturze skóry i tkanek podskórnych, zabieg wykonujemy nawet dwa razy dziennie przez okres od 24 do 28 dni. W najbardziej zaawansownaym stadium gdzie obrzęk jest bardzo duży (nazywamy to słoniowacizną) terapię wykonujemy od 28 do 35 dni.

Wskazaniem do zabiegu: - bóle kręgosłupa,
- bóle stawów i mięśni,
- bóle migrenowe,
- napięcie w stawach skroniowo–żuchwowych.

Przeciwwskazania do zabiegu: - ogólny zły stan zdrowia,
- wysoka temperatura (38ºC i więcej),
- ostry stan zapalny,
- stany zapalne skóry.

Czas trwania zabiegu jest uzależniony od stanu pacjenta może trwać od 45 do 90 minut.